januari/
april
2007
Jan Rap en zijn maat

Recensie

Hedendaagse toneelklassieker

Meteen was Jan Rap in het theater een sensatie. Meeslepend, sociaal theater, dat de zenuw van de tijd raakte. Nu, 30 jaar later, brengen we het opnieuw uit. Niet alleen omdat het zo’n goed stuk is al zou dat al reden genoeg zijn maar om met de kennis van nu naar de gebeurtenissen van toen te kijken. De pijn en het verdriet van ontwortelde jongeren toen was even hevig als nu. Hun gevecht om aan het noodlot te ontsnappen vaak even heroïsch. Die strijd volgen we in Jan Rap en de uitslag is onzeker. Toen en nu. Maar we ademen met ze mee, we bemoedigen ze of vallen ze af. Jan Rap is zo’n stuk waar je ingezogen wordt of je wil of niet. En theater is de plek waar je de opwinding van de dag kan vergeten. Waar je, door naar gebeurtenissen uit de zeventiger jaren te kijken, beter leert te begrijpen wat er nu gebeurt. We laten het stuk van Yvonne Keuls voornamelijk intact. We zouden gek zijn als we dat niet deden. Ger Beukenkamp maakt een lichte bewerking en plaatst het stuk in een raamvertelling: de twee vrouwen, die centraal staan in het stuk, Emmy, de leidster van het opvangtehuis en Gemma, haar meest weerbarstige pupil, komen elkaar weer tegen. 30 jaar later. De hernieuwde confrontatie is de even ontroerende als historische slotscène.

  Regie:
Peter de Baan
Tekst:
Yvonne Keuls
Spel:
Susan Visser
Sjoerd Pleijsier
Jan Tekstra
Margreet Boersbroek
Egbert-Jan Weeber
Terence Schreurs
Tim Murck
Noël S. Keulen
Shertise Solano


Laatst gewijzigd: zondag 13 mei 2012

HOME

CV Foto's Nieuws Recensies Links
Stuur e-mail naar  met vragen of opmerkingen over deze web site.
Copyright © 2006-2012